مبانی نظری بهنجاری و طبقه بندی در روانپزشکی

مبانی نظری بهنجاری وطبقه بندی در روانپزشکی

دسته بندی	فنی و مهندسی
فرمت فایل	docx
حجم فایل	70 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	64

دریافت فایل

فروشنده فایل

کد کاربری 4674

تمام فایل ها

فصل دوم: بیماری روانی 8
2-1- بهنجاری 10
2-1-1- دیدگاه‏های کارکردی در مورد بهنجاری 12
2-1-2- نظریات روانکاوی در مورد بهنجاری 12
2-1-3- میزان بروز بیماری‌های روانی: 14
2-2-4- مسائل بین فرهنگی 15
2-2- طبقه‏بندی در روان‏پزشکی 16
2-2-1- اسکیزوفرنی 17
2-2-2- سایر اختلالات پسیکوتیک: 23
2-2-3- اختلالات خلقی: 27
2-2-4- اختلالات اضطراب: 32
2-2-5- اختلال استرس پس از سانحه و اختلال استرس حاد 35
2-2-6- اختلال اضطراب منتشر 37
2-2-7- اختلالات شبه جسمی 38
2-2-8- سندرم خستگی مزمن 40
2-3-9- اختلالات ساختگی: 43
2-3-10- اختلالات تجزیه‏ای 45
2-3-11- اختلالات خوردن 50
2-3-12- خواب طبیعی و اختلالات خواب 53
2-4- جمع‏بندی 54

روانپزشکی در فصل مشترک پزشکی، روانشناسی، جامعه‏شناسی و فرهنگ قرار دارد و به همین دلیل در رویکرد این تخصص پزشکی به بیماری‌ها چهار مدل متفاوت وجود دارد:
1- مدل بیماری 2- مدل روانپریشی 3- مدل شناختی ـ رفتاری 4 ـ مدل اجتماعی.

نفس وجود و ادامه حیات این چهار مدل نشان می‏دهد که در هر یک از آن‏ها حقیقتی وجود دارد. اخیراً تلاش‏هایی برای یکپارچه کردن این مدل‏ها انجام شده اما هنوز به سرانجامی نرسیده است و معلوم نیست که مدل تلفیقی یا التقاطی، تصویر کامل‏تری از بیماری روانی را ارائه دهد.
برخی نیز بر این اعتقادند تلاش برای یکپارچه کردن این رویکردها از بنیاد عبث است. چرا که ماهیت روانپزشکی و موضوع مورد مطالعه آن نوعی تکثرگرایی نظری ایجابی را طلب می‏کند و وضعیت روانپزشکی را با عدم قطعیت موجود در فیزیک کوانتومی مقایسه می‏کنند، یعنی همان‏طور که نمی‏توان ماهیت موجی یا ذره‏ای نور را جدا از مشاهده‏گر دانست، شاید بیماری روانی به صورت امری انتزاعی، مجرد و مجزا از دوربین مشاهده‏گر وجود خارجی نداشته باشد. و اگر این دیدگاه ساخت‏گرایی را قبول داشته باشیم می‏توان ادعا نمود یکی از دلایل تکّثرگرایی نظری و مدل‏های مختلف در روانپزشکی و علوم بهداشت روان آن است که در این رشته، مشاهده‏گران واقعیت در زمینه‏های متفاوتی آموزش دیده‏اند.
تشریح هر یک از این چهار مدل مجال دیگری را می‏طلبد، اما جا دارد به مدل روانپزشکی اجتماعی و دو جزء آن یعنی روانپزشکی فرهنگی و روانپزشکی مبتنی بر جامعه پرداخته شود.
مهم است که تأثیر عوامل فرهنگی را در تظاهر، بروز و فرجام اختلالات روانپزشکی درک کنیم و از قوانین حاکم فرهنگی در جهت پیشبرد درمان و ارتقاء سلامت روان به خوبی استفاده کنیم.
2-1- بهنجاری

سازمان بهداشت جهانی (WHO )، بهنجاری را سلامت کامل جسمی، روانی و اجتماعی می‏داند. سلامت روانی مستلزم فقدان اختلال روانی است. در متن بازنگری شده ویرایش چهارم کتابچه تشخیصی و آماری اختلالات روانیDSM-IV-TR (2000) چنین آمده است:
اختلال روانی، سندرم یا الگوی روانشناختی یا رفتاری است که با نارحتی (مانند یک علامت دردناک) یا افزایش قابل توجّه خطر رنج، مرگ، درد، ناتوانی یا از دست رفتن چشمگیر آزادی عمل همراه باشد. به علاوه سندرم یا الگوی مزبور نباید صرفاً واکنش‎های قابل انتظار و مورد قبول فرهنگ جامعه در برابر رویداد خاصّی نظیر مرگ عزیزان باشد.
از لحاظ تاریخی دو طبقۀ عمدۀ اختلالات روانی عبارتند از: روان‏پریشی و راون‎نژندی ، روان‏پریشی طبق تعریف عبارتست از اختلال جدّی واقعیت سنجی .
در تخریب جدّی واقعیت سنجی، فرد در مورد صحت ادراکات و افکار خود ارزیابی نادرستی به عمل می‏آورد و حتّی در حضور شواهد نقض کننده، در مورد واقعیت بیرونی استنتاج های ناصحیحی می‏کند. اصطلاح روان‏پریشی در مورد تحریفاتی جزئی واقعیت که قضاوت نسبی را در بر می‏گیرد به کار نمی‏رود. برای مثال افراد افسرده‏ای که دستاوردهای زندگی خود را دستکم می‏گیرند، روان‏پریش محسوب نمی‏شوند، امّا کسانی که معتقدند موجب فاجعه‏ای طبیعی شده‏اند روان‏پریش هستند.
روان‏نژندی عبارتست از یک اختلال مزمن یا راجعه که مشخّصه اصلی آن اضطراب است که ممکن است به تنهایی یا به صورت علامتی نظیر وسواس فکری، وسواس عملی، هراس یا کژکاری جنسی بروز کند. روان‏پریشی مترادف تخریب شدید کارکرد اجتماعی و شخصی است که مشخّصه آن کناره‌گیری اجتماعی و عدم توانایی انجام نقش‏های معمول خانگی و شغلی است. روان‏نژندی به معنای سالم ماندن واقعیت سنجی و سازمان شخصّیتی است امّا در روان‏نژندی انواعی از علایم بالینی آزارنده، فرد را دچار رنج ناراحتی می‏کنند. (Kaplan & Sadock’s, 2007: 27).
لیدز (1976) بهنجاری را به صورت الگوهای رفتاری یا صفات شخصّیتی تعریف می‏کند که در حالت عادی دیده می‏‏شوند و یا با برخی معیارهای زندگی و رفتار قابل قبول و صحیح مطابقت دارند، امّا در این تعریف استفاده از اصطلاحاتی نظیر عادی یا قابل قبول مورد انتقاد قرار گرفته است زیرا این واژه‏ها مبهم بوده و مستلزم قضاوت‏های ارزشی هستند و در فرهنگ‏های مختلف متفاوتند. روان‏پزشک و مورخی به نام جرج مورا در پاسخ به این انتقادات، برای توصیف تظاهرات رفتاری که در یک بافتار، بهنجار و در بافتارهای دیگر، نابهنجار تلّقی می‏شوند، نظامی طراحی کرده است که بر نگرش اجتماع نسبت به فرد استوار است (جدول 2-1).

مبانی نظری بهنجاری و طبقه بندی در روانپزشکیمبانی نظری بیماری روانیمبانی نظری بهنجاری